Tot ons grote verdriet is José Jansen vrijdag 3 juli 2015 overleden.  José was jarenlang trouw lid van Philips Toneel. Ze was lief, betrokken, grappig en een mooi actrice. Als zij meespeelde, kon je op haar bouwen: ze kende haar tekst, gaf het juiste tegenspel en hielp scenes ‘uit de brand’. Wat zullen we haar ontzettend missen.

José, bedankt voor alles!

 

Wat hebben we genoten van haar laatste rol in de voorstelling ‘De kersentuin’.

 

Het  is mogelijk om persoonlijk afscheid te nemen:
De afscheidsdienst zal plaatsvinden op woensdag 8 juli om 13.00 uur in de Philipszaal van het Parktheater te Eindhoven.

Tekst rouwkaart:

Het doek van jouw levensvoorstelling is gevallen.

Wat een prachtige scènes heb jij gespeeld.
Wat een kracht, wat een – onvoorwaardelijke – liefde, wat een doorzettingsvermogen. Lief, aardig. Soms te. Levensgenieter: Je hebt het leven met volle teugen naar binnen gezogen. Ondanks verdriet van het verlies dat jullie als gezin moesten dragen. Of misschien juist daarom.
Soms grenzeloos; dan maakte je de rest van de wereld belangrijker dan jij.
Het is goed zo, dacht je. Dan vluchtte je naar binnen en werd je stil …

Je wilde be-leven; niets missen, want dat deed je hart al genoeg. Trouwe, attente vriendin, kroegtijger, samen mooie herinneringen makend. Puur, open en ontwapenend; soms zelfs naïef. En je glimlach, die prachtige, mooie zachte lach. Ook als je anderen steunde omdat je dacht dat ze het harder nodig hadden dan jij. Betekenisvol. Open armen die troost gaven. Vrolijk, maar ook met eenzaamheid in je hart. Want geen ridder op een wit paard, geen kind. Nou ja, Beertje en Jantje dan.

Onzeker; je herkende de schoonheid in de ander, maar zelden in jou.
Eigenzinnig. Niet bang om de confrontatie met jezelf aan te gaan. Nadat je ziek werd, kwam de krijger in je omhoog: je liet iedereen versteld staan.
Je startte de zoektocht naar de krachten van je ziel, want je wilde jezelf koste wat kost bevrijden. Wat een ongelofelijke moed liet je zien. “Jose-Fien” was het resultaat van jouw dapperheid. Daar stond je, helemaal alleen voor een zaal vol muisstille toeschouwers. Dit is waar ik vandaan kom, dit is waar ik heenga, dit is wie ik ben. Je gooide de ketenen af. En wij bogen vol respect voor jou, allemaal.

Tijdens je laatste act werd je regisseur. Je deed wat je moest doen. Nam afscheid en je voorstelling werd steeds kleiner en intiemer. Je geest sterk en bijna onoverwinnelijk. ‘En telkens als ze niet meer kan en bijna, bijna valt, denkt ze: ik? ik val niet, ik dans.’ Het grote loslaten op jouw moment. Hoogste tijd om nu in de eeuwigheid te gaan dansen. Dans, lieve José. DANS!

In plaats van bloemen vraagt José u een steentje bij te dragen aan haar grafmonument. Hiervoor zal tijdens de dienst gecollecteerd worden.

Wij waarderen het enorm als u, vrijblijvend, een papieren bloem maakt die op de vloer kan worden gelegd. Zo ontstaat er een mooie, kleurrijke zee aan bloemen om haar heen.

Tijdens de afscheidsdienst zal er een fotograaf aanwezig zijn.