Een tragikomische voorstelling over het verlangen om te verbinden. Maar tussen verlangen en verbinden staan verwarringen in de weg. En een televisie die niet werkt, een kaart uit Loon op Zand die niet aankomt of een baby die ziek is. En schaamte, sneeuw, struma of doofheid die niemand kan verklaren. Met als gevolg pijnlijke stiltes, oppervlakkigheid, machteloosheid, agressie of zelfs fout gedrag in de oorlog. De eenzaamheid staat centraal. Zoals Nietzsche al zei: “Ik ontvlucht de nabijheid der mensen niet, maar het is de eeuwige verre afstand tussen mens en mens die mij in de eenzaamheid drijft”.

Regie: Jacques de Laat