Antigoné is een aangrijpend verhaal van een meisje dat niet meer wil meelopen met de grijze massa… een werkman die probeert orde te scheppen in de chaos van het leven… een grijze massa die naar beste inzicht en kunnen doet wat er opgedragen wordt…

En.. zoals een echte tragedie betaamd… slecht afloopt.

Antigone (Grieks: Ἀντιγόνη) is een klassieke tragedie van de dichter/tragicus Sophocles over Antigone uit de Griekse mythologie. Antigone was in de Griekse mythologie de dochter van Oedipus. Antigone betekent: ‘zij die geboren is om tegen te werken’ (αντι: tegen + γονη-: geboren zijn.)  Het stuk is geschreven in 441 BC.

Inhoud:

Toen Oedipus afstand deed van de troon gaf hij zijn koninkrijk aan zijn twee zonen Eteocles en Polynices die zich beiden bereid verklaarden om het land een jaar te regeren. Maar zij keken niet meer om naar hun vader, die hen vervloekte wegens hun nalatigheid.

Na het eerste jaar weigerde Eteocles de troon met zijn broer te ruilen. Polynices besloot dan Thebe aan te vallen met zijn aanhangers. Beide broers kwamen om in de strijd: de vloek van Oedipus was aldus vervuld. Koning Creon, die de troon besteeg, verbood dat Polynices begraven zou worden. Antigone, zijn zus, negeerde het verbod en werd gevangen. Creon gaf opdracht haar levend te begraven, ondanks het feit dat ze net verloofd was met zijn eigen zoon, Haemon. Antigones zus Ismene verklaarde dat zij ook had geholpen bij de begrafenis en wilde hetzelfde lot ondergaan. Via Tiresias, een blinde profeet, lieten de goden hun afkeuring blijken over Creons besluit. Hij herriep zijn besluit en besloot Polynices zelf te begraven. Antigone had, om te voorkomen dat ze levend zou worden begraven, zichzelf al opgehangen. Toen Creon aankwam bij de tombe waar Antigone begraven zou worden werd hij door Haemon, zijn eigen zoon aangevallen, waarna Haemon inzag dat hij zijn eigen vader wilde vermoorden. Vervolgens pleegde hij zelfmoord. Toen Creons vrouw Eurydice hoorde van de dood van haar zoon sloeg ook zij de hand aan zichzelf. Zo moest Creon toezien hoe zijn familie de dood vond door zijn trots en hij te laat tot inkeer was gekomen.

De dichter Sophocles schreef een toneelstuk over deze Antigone, zie Antigone (Sophocles). Ondertussen zijn er verschillende bewerkingen en herschrijvingen van Antigone, waaronder een jeugdboek.

(Bron: Wikipedia)

Bewerking:

Wij spelen een bewerkte versie van het stuk zoals het geschreven is door Jean Anouilh. Deze versie is geïnspireerd op de antieke mythe, maar breekt ook met de traditie van deze tragedie. Het is een herschrijving van het stuk van Sophocles, dat werd opgevoerd in de 5e eeuw voor Christus. De Antigone van Anouilh werd voor de eerste keer opgevoerd in Parijs op 6 februari 1944, tijdens de bezetting door nazi-Duitsland. Het personage van Antigone symboliseert volgens sommigen het verzet, doordat zij zich afzet tegen de wetten van Kreon,  die de macht vertegenwoordigt. Anderzijds brengt het stuk ook een genuanceerder beeld van Kreon zelf dan in het antieke stuk. De psychologie van de machthebber, die belang hecht aan de orde omdat hij chaos als destructief ziet, overstijgt de eenzijdige karakterisering van de antieke tragedie. In dat verband is het wetenswaardig dat Jean Anouilh tijdens de oorlog ook nooit expliciet standpunt heeft ingenomen, noch voor het verzet, noch voor de collaboratie. Deze houding is hem na de oorlog kwalijk genomen.

(Bron: Wikipedia)